Licencjat z archeologii

Współczesny system edukacyjny wywodził swoich uczniów ze szkół Koranu i Al-Azhar w momencie jego powstania, ponieważ istniały komitety, które wędrowały po kraju, aby odwiedzić szkoły Koranu i wybrać wyróżniających się uczniów, aby dołączyli do nowoczesnych szkół, wybrano również wyróżniających się uczniów z Al-Azhar. szkół średnich w ich placówce, ale raczej niektórym z nich udało się przyłączyć do misji wysłanej przez Mohammeda na studia we Francji.

Ta organizacja nie istniała długo; w 1841 r. egipskie osmańskie osadnictwo zostało zmuszone do wyznaczenia granic dla projektu politycznego, który zaspokajał marzenia Mohameda Alego, ograniczenia wielkości armii i ograniczenia autorytetu państwa w zarządzaniu gospodarką. W związku z tym państwo nie potrzebowało więcej pracowników, a raczej zdemobilizowało dużą liczbę żołnierzy i oficerów, w związku z czym Mohamed Ali postanowił zrewidować system edukacji, mając na uwadze nowe warunki. Stąd w 1841 r. Powstała nowa organizacja, w wyniku której zlikwidowano większość szkół podstawowych i zmniejszono liczbę uczniów liceów, mając na uwadze to, co odpowiadało potrzebom państwa w zakresie absolwentów.

Związek między nowoczesną edukacją a zapotrzebowaniem państwa na pracowników interpretuje stan edukacji w epokach Abbasa Helmy'ego I (1848 - 1854) i Mohameda Saida Paszy (1854 - 1863).

W erze Khedive Ismail (1863 - 1879) przejawy zależności zostały dopełnione, otwierając szeroko drzwi dla Leveraged z europejskich instytucji finansowych; Ismail nie mógł się doczekać ukończenia infrastruktury egipskiej gospodarki zapoczątkowanej przez jego dziadka Mohameda Ali poprzez rozbudowę projektów nawadniania, budowy linii kolejowych, dróg, portu w Aleksandrii, nowych miast nad kanałem Al-Suez (Port Said i Ismailiya), rozbudowę miast w Kairze i Aleksandrii. Z niecierpliwością oczekiwał również zwiększenia potęgi militarnej Egiptu, aby rozszerzyć egipską egzystencję w Sudanie. Wszystko to wymagało dużych sum pieniędzy, które Ismail pożyczył od europejskich instytucji finansowych. Cokolwiek to było, plan kredytowy Ismail zakończył proces integracji egipskiej gospodarki z gospodarką europejską w celu rozwiązania problemu zawodowego egipskiej produkcji rolnej.